Καθημερινά, οι άνθρωποι αντικρίζουν στα μάτια των ζώων και πόσο μάλλον των σκύλων, μία αληθινή, ανιδιοτελής, εμπλουτισμένη με αγάπη, σεβασμό αλλά και κατανόηση φιλία.
Άν όπως ισχυρίζονταν οι σοφιστές και οι φιλόσοφοι,των αρχαίων χρόνων, αληθεύη ότι τα μάτια αποτελούν ενίοτε τον καθρεύτη της ψυχής, τότε ανδιαμφισβήτητα οι αγαπημένοι μας αυτοί, χνουδωτοί φίλοι διαθέτουν τον πιο όμορφο, καλοσυνάτο, ευγενικό ψυχικό κόσμο , από κάθε άλλο έμβυο όν, απ'άκρη σ'άκρη της γης.Μπορεί να στερούνται της δυνατότητας να εκφράζουν τα συναισθήματά τους με λόγια, όπως εμείς οι άνθρωποι , όμως έχουν κι αυτά το δικό τους τρόπο. Οι σκύλοι λοιπόν, μιλούν είτε με τα μάτια, ακολουθώντας μια τεχνική που σπανίως αποτυγχάνει , είτε με το γαύγισμα , θέλοντας έτσι να επιδείξουν την ανησυχία τους , τη σύγχισή τους , τον πόνο , τη χαρά τους και το κυριότερο την εκτίμηση και την αγάπη που νιώθουν για τον άλλον.
Μικρής αξίας όμως όλα αυτά ,μπροστά στη σπουδαιότητα αυτής τησ φιλίας.Της πιο αληθηνής και άκρως ουσιώδης φιλίας!Εκείνης ανάμεσα σε σκύλο και σε άνθρωπο.Στην πραγματικότητα, ο λόγος γίνεται για μια “εύρωστη και ισχυρή αγαπητική σχέση , η οποία παρουσιάζει σχεδόν ταυτόσημα χαρακτηριστικά με μια αλυσίδα , αποτελούμενη απο δύο κρύκους. Στο πέρας του χρόνου και σε περίπτωση που η αλυσίδα αυτή σπάσει , οι κρύκοι δε θα πάψουν στιγμή να έλκονται.Περίεργο δεν ειναι?Φυσικά!Όμως δεν αναλογιστήκαμε πρωτήτερα ότι υπήρχε ένας μαγνήτης ανάμεσά τους.Έτσι λοιπόν,ορίζεται η φιλία! Αναπόδεικτο όμως,μέχρι στιγμής, το αν ισχύει για ανθρώπινες σχέσεις.
Αναμφίβολα ισχύει όταν τη θέση του ενός την κατέχει ένα μικρό, ζημιάρικο
πλασματάκι. Αυτό συμβαίνει, επειδή ποτέ δεν υποκρίνεται, ποτέ δε ψεύδεται και ποτέ δε σε παραπλανεί... Παραμόνο, στέκεται στο πλάι σου σε λύπες και χαρές, επιτυχίες και αποτυχίες.Δε σου κρατάει ποτέ καμια κακία, ότι και αν κάνεις.Δε σου ζητάει ποτέ αντάλλαγμα.Μόνο παιχνίδια, όταν σ'αντικρίζει χαμογελαστό και ευτυχισμένο.Όταν πάλι, βυθίζεσαι στο κόσμο της απομόνωσης , μόνο αυτός είναι εκεί και κουρνιάζει δίπλα σου.Σου δείχνει με τον τρόπο του,συμπόνια όταν το δάκρυ σου, ανταμώνει το δικό του.Σχήμα οξύμορο έτσι?Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα γιατί ο σκύλος είναι το μοναδικό πλάσμα , σε τούτο 'δω τον κόσμο, που αγαπά εκείνον που θα τον αγκαλιάσει,ζεστάνει ,αγαπήσει περισσότερο απ'τον ίδιο του ,τον εαυτό.
Πολλοί ανεγκέφαλοι, άξεστοι και κακοήθεις δυστυχώς, όλα αυτά τα αφαιρούν απ'τη μνήμη τους , σε κλάσματα δευτερολέπτου και προκειμένου να δωρίσουν στον εαυτό τους, την ευφορία και την ανάτασση ψυχής ,που αναζητούν, οδηγούνται δίχως προφανώς να 'χουν “σώας τας φρένας”, σε βιοπραγίες και κακοποιήσεις ζώων , που στην πλειοψηφία τους, αφορούν σκύλους.Η κατάσταση τα τελευταία χρόνια, εκτροχιάζεται συνεχώς.Η πολιτεία δε μεριμνά,αφού όσοι έχουν την εξουσία στα χέρια τους εθελοτυφλούν.Απ'την άλλη όψη του νομίσματος ,βρισκόμαστε όλοι εμείς, οι απλοί πολίτες, πεπεισμένοι ότι τα προβλήματα ταλανίζουν μόνο τους ανθρώπους, αδιαφορούμε για κάθε άλλο έμψυχο ον.Όμως με ηγέτη τον εγωκεντρισμό, δεν οδεύουμε σ'ένα καλύτερο μέλλον.Ωστόσο, μακάρι να'ρθει και γι'αυτά τα αθώα πλάσματα , που κατοικούν στους δρόμους, η σωτηρία τους, ως μάνα εξ'ουρανού.Μακάρι, η βία ένα πρωϊνό, να πάψει να υπάρχει...
Κείμενο-βίντεο: Χριστίνα Φράγκου Γ5
.JPG)
